اثربخشی گروه درمانی رفتاردرمانی دیالکتیکی در پیشگیری از عود و بهبود مهارت های تنظیم هیجانی و تحمل آشفتگی افراد وابسته به مواد افیونی

بررسی اثربخشی مهارت آموزی رفتاردرمانی دیالکتیکی در بهبود مهارت های تنظیم هیجانی، تحمل آشفتگی و پیش گیری از عود هدف اصلی این پژوهش بود. در یک طرح شبه آزمایشی، 39 بیمار مرد با تشخیص وابستگی به مواد افیونی بر پایه معیارهای dsm-iv بعد از دوره سم زدایی در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه جای گرفتند. گروه های آزمایشی در طی 16 جلسه 90 دقیقه ای مورد درمان قرار گرفتند. آزمودنی ها در آغاز درمان و در هفته شانزدهم به کمک مصاحبه ساختار یافته شاخص درمان مواد افیونی، مقیاس تحمل آشفتگی و دشواری در تنظیم هیجانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه گواه بدون هیچ درمان گروهی تنها داروی نالترکسون دریافت کرد. داده ها به کمک روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر و آزمون خی دو تحلیل شدند. نتایج نشان داد که هر دو روش مهارت آموزی گروهی مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی و رفتاردرمانی شناختی گروهی در کاهش میزان عود، افزایش اطاعت درمانی، مدت زمان باقی ماندن در درمان، بهبود تحمل آشفتگی، مصرف مواد افیونی، کارکرد اجتماعی موثرتر از دارو درمانی می باشند.